Stop. Het meisje en de plas

Een gedicht over het afgelopen jaar. Hoe alles bij elkaar kwam in de stop! die ik als 2 jarige niet heb geuit. En elke keer weer neem ik haar op schoot dat kleine gevoelige meisje. Zodat ik mijn eigen spoor blijf volgen. En zo smelt er langzaam een masker van stoerigheid en komt er meer ruimte voor mijn echte fijngevoelige ik.

Het meisje en de plas
Hoger
Afzetten
Verder
Helemaal erover
Geen spettertjes op mijn laarzen
Moooi, ze moeten mooi blijven
Roze, heel, geen stukje eraf

Spring, spring
Niet in de weerkaatsing kijken
Want hoe zie ik eruit?

Spring, spring
Ik spring naar de overkant
Naar jou

Jij staat daar
Vangt me op
Nee
Echt niet
Je bent een schim
Je bent niet echt

Je bent er niet
Langzaam lopen mijn laarzen vol
En ik
Ik loop weg

Dag
Daar ga ik
Ik vlieg
Weer alleen
Alleen

Een wit donzig veertje
Als een serieuze ster
In een verder pikzwarte nacht

Na rondjes van
Oneindigheid zwaai ik
Hallo

Hallo groen weiland
Een grasspriet roept me
Terug

Samen met
Een dauwdruppel
Die langzaam
Op de mistige aarde valt
En daar rond zit

Nog niet in staat tot ontspanning
Nog niet in staat tot meebewegen
Nog niet in staat tot het horen
Van de hartslag van de aarde
De trilling intern
Is te stevig

En trekt overspannen laagjes aan
Bang te verdwijnen
Bang over te geven
Bang en toch…

De volgende keer blijf ik
Ook al durf ik nog niet
Opgenomen te worden door de aarde

De volgende keer
Houd ik mijn laarzen op de kop
En kijk ik in het water

Ben ik dat?
Hoe kijk ik dan?
Hoe zie ik dan, voel ik dan?
Zachtjes mijn vingers in het water
Spelend

De zon speelt mee
En drijft een zwanenveer naar me
Ik aai mijn hand
Voel mijn voeten
Ik was weg
Een tijdreiziger
Uit de realiteit

En nu?
In de realiteit
Afgelopen jaar
Een giga sprong

Van overstromen naar stromen
Van voelen naar ontvangen
Van lichtheid naar licht-zijn
Van waarheid naar speelse magie

Hier ben ik
Voeten in het water
Dansen in het gras
De kat die er altijd al was
Mijn hart spinnend
Tegen mijn ruggengraat

Het water
Is een plas
Ik zie opeens de stoeptegels
Stap stap
Hier ben ik

Mam en pap
Mijn handen in die van jullie
Het leven zo anders
Leunen

Bedding
Vrij
Met jullie achter mij
Ik de middelste
In het midden

Vliegt
Mijn rode driewieler
Vooruit
En ineens

STOP!
het hele jaar kwam bij elkaar
raakte alles aan
De loepzuivere glasheldere STOP

STOP!
Recht uit mijn kern
Ik voelde precies
De verkeerde afslag

STOP STOP STOP
Ik voel nu de grens

Zo krachtig
Het maakte me vrij
Waar ik nog aan vast zat
Mijn hart bonkte
Mijn hele systeem trilde
Van alle energie die er doorheen raasde
Het maakte mijn onderrug schoon

Vol
Voel ik de levenskracht stromen
Blijheid vreugde
Ik voel me levend
Springlevend
Mijn trilling raakt alles aan

Alle cirkels
Beginnen bij mij
Bij mij zelf
In het midden

Het is niet mijn hart die in mijn baarmoeder is gezakt
Het is de aarde die ik heb toegelaten
En mijn hoofd die zich over heeft gegeven aan mijn hart
In het midden