Dance of the archetypes; de medicijnvrouw

Ik zou zo veel kunnen schrijven… Veel. Veel. Veel is het. Ik begin met Dance of the archetypes van Esther Landa en Corrie van Rossum in de Mariakapel Coudewater. Ik hoedde daar vorige week het archetype en altaar van de medicijnvrouw.

Omdat ik daar een grote JA op voelde.

Op de combinatie van:

• archetypes
• dansen
• opstellingen

Allemaal dingen waar ik van hou. En ik weet dat Esther en Corrie een prachtige bedding neerzetten.

En ik voelde: medicijnvrouw. Daar wil ik mijn plek innemen. Daar pas ik. Daar hoor ik. Daar wil ik gehoor aan geven. Omdat ik de laatste tijd zo de roep voel van de aarde en de natuur.

Het bleek ook de de plek te zijn van:
de overgang
het water
de healer
de teacher
de herfst
loslaten

Pfoeh. Dat voelde als wel een hele grote plek om in te nemen. En toch deed ik het! (mijn innerlijke vurige jongetje zei ook dikke ja en doen!) En in het jaarwiel is het de plek ná de moeder en vóór de crone en in directe verbinding met het kind.

Het kind in mij ben ik volop aan het aankijken de laatste tijd. Het zal wel de leeftijd zijn. Echt diepe innerlijk kind stukken komen er langs in mij. Niet altijd makkelijk, wel heeeeeel verhelderend.

Dansend langs de plek van de moeder voelde ik hoe ik nog dieper kon buigen voor mijn moeder. Voor dat wat ik heb ontvangen. Voor dat wat ik niet heb ontvangen. Daar de liefde en de pijn in te voelen.

Hoe ik kon buigen voor het moederschap. Alles wat ik mijn kinderen geef. En ook alles wat ik ze niet geef. Waar ik in tekortschiet. Om daar ook de liefde in te voelen.

En zo door te bewegen naar de plek van medicijnvrouw. Ik heb er nog geen woorden voor. En misschien zijn er ook geen woorden. Is er vooral een weten. Een zien. Een voelen. Een horen. En een diep buigen voor mezelf.

In de beweging naar crone kon ik zo de verbondenheid met de grootmoeders voelen. Met het wereldwijde web van licht wat we samen weven.

Er werd een prachtig nummer gedraaid
Grandmother, van Ayla Schafer.
Ik dacht dat iemand mijn naam riep en keek om me heen…
Nicolette, nicolette…
En ik zag niemand
En hoorde toen pas echt het nummer

Grandmother speak to me, I am the Earth and the Earth is singing
The water flows around this rock, the ancient ways I carry forth
The river carries me.

En ik neem het aan dat de Grootmoeder, de grote moeder, de aarde tegen me praat. Wat fijn!

De prachtige foto’s zijn gemaakt door Lisette Van De Pavoordt. Die trouwens ook goddelijk pianospeelt!