Het lijkt zo romantisch

Vakantie met zijn tweetjes in Italie, Piedmonte. Een mooie Borgo met zwembad. Aanschuiven bij het heerlijke ontbijt. Krekels die dag en nacht zingen. Kleine kronkelweggetjes, tussen wijngaarden en hazelnootgaarden. Middeleeuwse dorpjes op heuvels. Aperol spritz met goddelijke robiola (geitenkaas). Dorpjes waar ze niks anders hebben dan een pinapparaat en een restaurant.

Waar ze hebben leren koken van hun moeders en grootmoeders. Waar je op zondag eindeloze heerlijke gangen luncht op het terras. Kleine hagedissen in de zon tussen de stenen. Zwaluwtjes die langsscherend slokjes uit het zwembad nemen. Samen op de motorscooter het gebied verkennen, de beweging van de weg, onze lijven en het land volgend.

Het lijkt zo romantisch en dat is het ook! En dat is het ook niet.

Lief en ik kwamen deze vakantie best wat intensiteit tegen. Voor het eerst samen een week op pad. Hij nog aan het afkicken van het vapen, met een gevoelig kort lontje. Ik die dingen soms nogal letterlijk neem en onveiligheid in mij die kwam bovendrijven. Onze tempo’s die wat uit elkaar liggen… Oh ga je al? Ik kom net aan.

En daar dan bij te blijven. Het uit te spreken.

Want de romantische weggetjes, die smaller zijn dan een gemiddeld Nederlands fietspad, leveren best wat stress op. Vooral ook als ze dat ene weggetje, dat je precies moet hebben, aan het asfalteren zijn. En je via alle Italiaanse gebaren begrijpt dat je een half uur om moet rijden om het andere ieniemienie, bochtige, steile, rafelige weggetje te vinden. Zucht…

En door samen in gesprek te blijven en hier doorheen te zakken vinden we elkaar op een andere diepte en laag. Nog kwetsbaarder, nog echter, nog dichterbij. Een houden van wat zich dieper opent. Wat een reis!

Het blijft wonderlijk hoe veel dichter je nog bij jezelf en daarmee bij de ander kunt komen. En hoe anderen je daarin kunnen spiegelen en ondersteunen.

Daarom houd ik van relateren, van groepen, van met elkaar zijn, en met elkaar in gesprek. Elkaar horen. Niet alleen op de bovenlaag, maar ook via het lijf en lichaamswerk.

Want uiteindelijk weet ik mezelf terug te vinden via alle kleine weggetjes in mijn lijf.