Mijn stoutmoedige stap…

M’n intentie op het Lorelei festival startte met: spelen in en met waarheid

In de tribe van de dolfijnen, met Janneke Janssen als tribevrouw.

Ik ken de diepe wateren en de wijsheid van de walvis goed en ik kan soms ook verzanden in té serieus. Dan vergeet ik het spelen en de luchtigheid van mijn hart. Spelen dus…

En mijn intentie evolueerde naar: een pod dolfijnen die rond mijn hart samenspeelden.

Bij de sluitingsceremonie kon ik zo voelen wat mijn stoutmoedige stap is: Samenspelen.

Én heel concreet is dat een podcast die ik ga maken om het mannelijke een stem te geven. Echt ja! Het mannelijke.

Ik ben ook nog verwonderd en voel deze nieuwe stroming na al het vrouwenwerk me aanraken in mijn lijf. Mijn praktijk bewoog ook al zachtjes naar het lichaamsgericht werken met mannen.

En aangezien ik weet dat wat je doet, in eerste instantie voor jezelf is…

Het mannelijke in mij dat op wil staan. Dat soms nog niet weet hoe. Dat geïnspireerd wil worden. Dat voeding wil krijgen.

Hoe doe je dat in deze tijd man zijn? Het mannelijke en vrouwelijke in jezelf in balans brengen?

En daar wil ik heel graag met mannen, die op dit pad lopen, mee in gesprek gaan. Ik krijg een heel blij hart van deze stap.

Zo fijn dat dit verder geboren mocht worden op Lorelei.

Ja! Ga!

Alle reacties: