Het vuur roept

De laatste tijd had ik het gevoel dat ik me meer met het element vuur te verbinden had. En tijdens m’n vakantie op de Schans werd ik op m’n wenken bediend. Daar was de vuurloop!

Subtiel kwam in de ochtend al wat angst op…
Mijn jongste zoon sprak ook zijn angst uit. Én tegelijkertijd huist er in hem een grote vuurman die vooraan stond om de enorme stapel hout, met daarin alle intenties, aan te steken.

En terwijl het donkerder werd kwam daar ineens mijn JA. Ik werd geroepen om te gaan. Mét het kleine jongetje in mij. Die steeds meer aan het leren is om: IK WIL te zeggen.

Ik wil die plek.
Ik wil daar staan.
Ik wil met jou.
Ik wil!

Er lag een prachtig stuk rond hout in de vorm van een slang. Die liet mijn kleine jongetje liggen. Nog iets té braaf… Er werd namelijk gevraagd de enorme stapel op te bouwen met platte stukken hout.

Ik stond daar voor het vuurpad.

En er kwam zo veel angst op. Angst om geen voeten meer over te houden. Angst voor de pijn die het zou doen. Angst. Angst. Angst.

En zo stond ik daar een hele tijd. Met mijn angst.

Achter me alle mannen die ik geroepen had en die zich geroepen voelden om mij te te steunen, samen met mijn oudste zoon. Voor me alle vrouwen die ook de roep voelden om me te ontvangen ná de loop.

En ik kon de support die er was niet meer voelen. Zoveel angst ging er door me heen. Neem de angst mee, zei Ton die de loop begeleidde. Ik nam een aanloop en durfde nog niet rustig op de hete kolen te stappen. En terwijl ik erover heen liep voelde ik een enorme verbazing.

Huh? Oh…echt? Dat valt mee!!
En de vrouwen vingen me juichend op in een grote groepshug .

Daarna liep ik nog eens met de grote kleine vuurman. Hij bepaalde het tempo. Mijn angst was 3000 keer kleiner. En toch ging ik nog te snel. Ik liep mijn zoon voorbij. Niet in afstemming met hem. Toch nog angstig. En ik had te weinig op mezelf afgestemd.

Ik had me te weinig met mij verbonden.
Voor je kind door het vuur gaan kreeg een ander perspectief… Hoewel de kooltjes een heel stuk kouder waren voelde ik ze nu flink. Dat krijg je als je teveel voor een ander loopt…

Wat is vuur krachtig én zo enorm transformerend.
We eindigden de vakantie in een afscheidsritueel. En ik gaf mezelf de naam: vurige slang. Als ik mijn plek in de wereld in wil nemen en het mannelijke en vrouwelijke in mezelf wil balanceren, dan heb ik óók mijn wilskracht en vuur te ownen.