Bewustzijn, Gedicht, Vrouwzijn

Ik wil dat iedereen zich veilig voelt

Vanochtend ging ik na zoonlief naar rugby te hebben gebracht boodschappen doen. Zonder mondkapje. En ik dacht na over de opmerking: ik wil dat iedereen zich veilig voelt. Hoe gaan we om met dit alles? Een uitspraak rondom de vrouwencirkel die we organiseren.

Mijn eerste reactie is… Je bent verantwoordelijk voor je eigen veiligheid. Die zit namelijk in jezelf. In niemand anders. En niemand anders kan die je geven behalve jij en jezelf. Ik weet dat. Ik voel dat. Ik zie dat. En regelmatig genoeg nog, voel ik me niet veilig in mezelf. En doe ik een beetje alsof dat wel zo is.

Maak ik mezelf wat groter

En ga zingend een supermarkt in. Terwijl een deel van mij niet zingt. Vanochtend besloot ik met dit deel wat zich onveilig kan voelen heel bewust de supermarkt in te gaan. Ik deed een mondkapje in mijn tas. Stel dat ik iemand tegenkom die zich onveilig voelt. Ben ik dan bereid om deze op te doen? En ik voelde een ja.

En zo heel bewust was ik daar in de supermarkt. Ving ik een angstige blik op buiten al bij de deur. Merkte ik op hoe ik net om de bedrijfsleider heen danste. Om even geen oogcontact op te vangen. Hoe ik normaal een roze energieveld om me heen zet. Dit deed en tegelijkertijd ook nog meer mijn energie erin uitnodigde. Dat voelt kwetsbaar. En ook echt.

Bij het scannen van boodschappen voelde ik spanning bij de groenten die je dan nog extra op te zoeken hebt. En de croissantjes, pfffff. Ik wilde naar buiten! Met mijn blik naar binnen en mijn kleine onveilige meisje op schoot passeerde ik de balie. Waar een jongen op zijn allervriendelijkst zei: en nog een hele fijne dag mevrouw.

Als ik had kunnen breken. Had ik dat ter plekke gedaan.

En ik nodig mezelf uit, om precies hoe ik me voel elke keer weer het leven in te stappen. En ook de supermarkt. Niet groter of kleiner. Niet meer samen of meer alleen dan ik me voel. En dat mee te nemen.

Wat een opluchting.
Alsof ik zo een deel van mijn eigen verraad thuis laat komen.

We zijn een
We zijn gelijk
We zijn niet allemaal hetzelfde

En wat voor mij veilig voelt. Daar waar ik ben. Of zit. Of tot hoever ik me ontwikkeld heb. Bewustzijn heb. Kan het voor jou heel anders zijn of voelen. En daarin heb ik jou ook te zien. Vanuit compassie. Want misschien voel ik me morgen ook wel zo. Was toch mijn ego aan het praten samen met mijn overlevingsmechanisme. Of zat ik ik 7 jaar geleden op dezelfde plek.

Vandaag was ik bij een drumcirkel. Voor de eerste keer. Met mijn zoon. Nog wat onwennig. Nog niet helemaal ontspannen. En toch was ik er. Zittend op mijn kleedje. Drummend op mijn paard die lekker klonk. En ik zag hoe andere mensen rondgingen met koekjes en rondgingen in de kring. Ik niet. Ik was daar waar ik was. Op mijn kleedje. Met mijn zoon. Voetballen met een oude voetbal. Een beetje zo’n nieuwig gevoel met nieuwige mensen. Alsof ik voor het eerst naar ecstatic dance ging.

Veiligheid

We zijn een
We zijn gelijk
We zijn niet allemaal hetzelfde
We hebben rekening te houden met elkaar
Mijn pijn is ook niet die van jou
Mijn jeugd is niet die van jou
Mijn verdriet is niet die van jou
Net zoals mijn blijdschap
En toch zijn we samen
Op deze aarde
Juist door de verschillen
Te eren
Te voelen
Smelten we
Is er veiligheid

You might also like

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *