Gedicht, Vertrekken

Het ivoren meisje

Ik hoor je tussen de regels
En zie je in de stilte van dat wat je niet zegt
Je spraakwaterval
Ondertussen
Lees ik jou
Het voordeel van onzichtbaar zijn
Is dat je alles kunt bekijken
Van voor naar onder
En van boven naar opzij
Diagonaal door mijn wimpers
Vanuit de koelbox
In de freeze
Is een heel land te bekijken
Zeilend op de wolken in mijn eigen niets
Observeer ik
Oordeel ik
Heel makkelijk vanuit een wachttoren
Ik bewaak mezelf
Met mijn kin op het kanteel
Bezie ik het
En neem niet deel


Voel jij je soms ook een beetje een ivoren meisje? Of zo’n alwetende witte dame die met haar kin en haar pink omhoog, thee uit het allerdunste porseleinen servies drinkt. En jou verandert in een lompe olifant die er in haar ogen er een puinbak van maakt… Wat een circus! Hoor je het haar al zeggen?

Nodig haar eens uit om mee te doen. Om het leven in te stappen. Om zwarte nagels te krijgen van de aarde. In de zon, tussen de paardenbloemen. Samen met klitten in haar haar en sproetjes op haar neus. Kom, doe je mee?

En ik herken dit meisje heel goed. Heb jij ook zo’n deel in je? Welkom in een sessie om er in alle veiligheid en oorddeelloosheid meer contact mee te maken

You might also like

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *