Het oordeel

Mensen vinden iets van je
Ik vind van alles in mezelf
Mijn schatkist is overvloedig
Roze oesters en regenboogkwallen
Ik deel mijn schatkist
Mijn lichaam open ik
Ik laat je mij zien
Mijn ziel en mijn menselijkheid
Van gesnotter tot gelukzaligheid
De afwezigheid van jouw delen
Vraagt in nieuwsgierigheid
Je ego antwoordt
Met het hele wapenarsenaal
Een tooi van vlijmscherp afweer
Jouw helderheid
Vervalt tot friemelende spaghetti
Ik adem en zoek je zachte knieën
De muur staat ondoordringbaar
Een trillende vesting in de woestijn
Je vraagt om stilte
Minutenlang
En je pakt jezelf terug
Je vertelt over je oordelen
De stemmetjes die je hoort
En over het oordeel
Dat je razendsnel op dit oordeel stapelt
Dat mogelijk nog zwaarder weegt
Er nog verder in hakt
Stemmetjes laten zich horen
Om gehoord worden
Dan kunnen we ze een plek geven
Zo zijn ze waar we ze horen
Niet buiten ons
In de cirkel van het leven
Waar we rond maken
Alles van ooit
Dat wat splinterig vierkant voelt
Laat je horen
Jij wordt ontvangen
In de cirkel van heelheid
Aan de ronde tafel