Zachtheid

Midden in de chaos voel ik hoe mijn hart steeds verder opengaat

De natuur vraagt om zachtheid. Zachtheid die de weg opent naar jezelf. En naar de ander. Met zachte ogen kijken naar dat wat zich afspeelt. In jouw buitenwereld. In jouw binnenwereld. En in de wereld om je heen. Dat vraagt om ogen die werkelijk kijken. Ogen die zien. Die zien op een diepere laag. Ogen die weten. Ogen die weten dat alles wat hard is, alles waar een harnas om zit, alles wat versteend is… Alles wat verworden is tot een klomp, tot boosheid, frustratie en furie. Dat dat alles komt vanuit pijn. Vanuit lijden, vanuit afscheiding, vanuit schaamte. En dat dragen we allemaal in ons.

Zachtheid vraagt om moed. Om vergeving. Om dankbaarheid. Om helderheid. Zachtheid is niet troebel. Het is de helderblauwe lucht op een dag vol zon. Het vraagt om relativeren. Het vraagt om realiteit. Het vraagt om het goddelijke in alles te zien. In alle pijn en in alle verdraaiing. De schoonheid te zien van wat mens-zijn is.

We zijn hier om te leren. We zijn hier om te herinneren dat wie we werkelijk zijn. Genade. Kun je genade hebben met de mensen die het nog niet zien? Grace. Kun je wandelen en je voortbewegen op die manier? Met de gratie van het licht. Door de gratie van het licht. Kun je dansen met het licht? Ook al kan de ander dat niet. En zit de ander compleet vast. Deze ander is niet anders dan jij. Het is een deel van jou. Dus kun je jouw angst en jouw afwijzing ontvangen? Kun je deze weer naar binnen halen? Haal het maar uit de kou. En ontvang het in jouw huis. Alles wat je de afgelopen tijd hebt afgewezen in de ander.

En ontdek dan dat jouw bibberende kindsdelen praten. Aan het roer waren. En keihard riepen, dat kan niet, dat mag niet, dat is groot! Dat is boos! Dat is de boze wereld! En die moet weg! Het mag er niet zijn. En omarm dat angstige kind dat niet wil kijken. Omarm dat angstige kind dat dit absoluut niet wil. Omarm het angstige kind dat compleet is uitgecheckt. En is weg gerent. Het kind dat het niet aan kan zien. Het kind dat wil wegkijken. Dat zijn handen voor de ogen doet en hevig ontkent. Nee, nee, nee. Dit kan niet waar zijn! Dit is niet wat de bedoeling is. Dit is niet wat het leven is. Dit is gevaarlijk. Dit wordt mijn dood. Dit kan ik niet aanzien. Dat we elkaar zo veel pijn doen. Dat we elkaar kapotmaken. Dat we elkaar verstoten. Dat we dit keer opnieuw en opnieuw doen. Deze hele cirkel van geweldadigheid, van leugens, van pijn.

En kijk. Kijk naar de pijn. Want daar ligt de heling. Om je hele menszijn te omarmen. Onthoud. In de modder. Door de modder. Met de modder. Op deze mooie aarde. Blijf er elke keer weer bij.

Nodig je hart uit. Ook al wil deze zich ook omkeren. Afkeren. Wegkijken. Nodig telkens weer je hart uit. Zachtjes. In liefde. Stap voor stap. Alles mag er zijn. Alles is okay. Ik ben er voor je hart. In alle geraaktheid. In alles.

Midden in de chaos die er is
Voel ik hoe mijn hart steeds verder opengaat
Hoe ik onvoorwaardelijk ontvangen wordt
De liefde die ik geef
Reflecteert terug
Blijkbaar was ik er nu pas klaar voor

Toen ik werkelijk besloot
Mijn hart dichtbij mezelf te brengen
Mijn hart terug te brengen in mijn eigen borst
Daar te laten rusten tegen mijn ruggengraat
Het hart rust
Het klopt
Het ontvangt
Het wordt zachter
Het werkt niet meer zo hard

Het hart schommelt zachtjes in een schommelstoel
Met een dekentje
Een kaars en een boek
En ontvangt de thee die je brengt
De zorgvuldigheid in je ogen
De lach in je handen
En het gonzen in je bekken

Alsof er iets weerkaatst tussen ons
Wat eerder in de ruimte verdween
Wat eerder geen weerklank vond

Liefde is dat wat het heelal bij elkaar houdt zeg je

Dat wat ik voel
Uitzend en toelaat
Krijg ik terug via jou
Zo dichtbij was nog niemand anders
Zo veel kamertjes die voor het eerst het daglicht zien
Zo veel mag je van me zien

Mijn hart ontploft
Smelt
Laat toe
Vertelt
Ontvangt en geeft
In een eindeloos ritme

En met dit gevoel
Dit gevoel
Zo puur
Zo ontwapenend
Sta ik daar
Naakt
Naakter dan naakt

Met jou gaat mijn harnas af
Gaan er muren naar beneden
Maskers maken zich los van mijn gezicht
Mijn mannenlijn doet voorzichtig dansend mee
Toe maar zeggen ze
Terwijl ze het zelf ook spannend vinden
Toe maar, maskers af
Breng de echtheid in
We willen jou zien

Naakter dan naakt
Bloter dan bloot
Met mijn hart groter dan ooit