Knopen van binnen

Fotografe Daisy Frost en Karin Kerec werkten samen aan een kunstproject rondom connective roping. Ik deed mee ❤ en geef er op deze manier woorden aan.

Ik heb gezien hoe liefdevol én dominant ze is. De donkerte in haar ogen en haar lichaamsbewegingen laten het zien. Ze ziet wat er nodig is en laat eerst de fotografe, via het touw, zakken in haar lichaam. Duidelijk en zacht. Nu kan ik me overgeven en vertrouwen. In het binden voel ik de verbinding met haar. Ze weet een zachte aanpak is nodig. Anders verlaat ik het pand en ga. Het proces waar ik in zit gaat over mezelf laten horen, mijn ruimte innemen en grenzen aangeven. De kinkhoest heeft letterlijk veel van mijn lichaam gevraagd. Mijn ribben gekneusd en mijn keel vol pijnlijke splinters.

De touwen raken me op een plek waar ik mijn diepste pijn voel. Zachtjes gevouwen om mijn nek en over mijn mond. Het verdriet en de pijn van me niet volledig uitspreken. Mezelf inhouden, mezelf terughouden, het weer wegslikken. Omdat het niet ontvangen kon worden. Omdat dit niet was wat ze wilden horen. Omdat er iets anders verwacht werd. Alles wat niet gehoord wilde worden slikte ik weg. Om te overleven. Om mezelf staande te houden. En daarmee verdween een groot deel van mezelf.

Mijn levenslust, speelsheid en impulsen slikte ik weg de diepte in. Verdriet komt omhoog. De enorme steen bij mijn voeten houdt me hier. De pijn voelen en toe te laten. Erin te gaan en niet eruit te gaan! Tranen stromen bij ons alle drie. Dat wat gestold was wordt weer vloeibaar. Knopen van binnen die de ruimte krijgen. Woorden die in verbinding landen. De waarde van jezelf laten horen en gehoord worden.

~♡~