BLIJVEN

BLIJVEN. Terwijl ik wil vertrekken… Erin terwijl ik eruit wil…

Mijn innerlijk kind dragen

Ik pakte de spiegel, keek naar mezelf
En vertelde jou
Dat ik het spannend vind
Dat je na wilt denken wat de onvrijheid in jezelf precies is
Dat je daar ruimte en tijd voor wilt nemen
Dat dat goed voelt
En het voelt voor mij onzeker, wiebelig,
Alsof er nog iets onopgelost is
Ik heb het gevoel dat ik een vacuüm zit
Alsof ik wacht
Op jouw oordeel
Het zwaard dat op mij valt
Ik leg mijn handen op mijn hart
Ik vertel je dat mijn hart pijn doet
Ik neem afstand
Ik bescherm mezelf
Ik geef mezelf veiligheid
Ik vertrek
Ik sluit mijn hart
Totdat jij het ‘weet’
Wat het precies is wat zich in jou roert
En je zegt
Dit thema in mij
Is niet in 1 keer opgelost
Als ik me onvrij voel
Dan weet ik nu dat ik me
Van je af keerEn dit
Dit nu te weten
Is de grote winst
Dit patroon te herkennen
Nu zit er bewustzijn op
Al die jaren heb ik dit niet gezien
En ik ontspan
Ik weet dat dit een grote shift is
Ik weet dat ik niet op een antwoord hoef te wachten
Er is geen schuldige
Er is geen goed of fout
En het inzicht komt dat ik net zo goed vertrek
Dat ik het alleen op een andere manier doe
Mijn innerlijk kind die in een klein bolletje op de grond ligt
Ze staat op
En transformeert
Tot vrouw
Die rechtop staat
Haar handen met de palmen open voor zich
En haar blik spreekt
Hier ben ik
Welkom leven
Met alles wat daarbij hoort
Ik kan je dragen
In mijn schoot