Belichamen, Gedicht

Valkuilen

De winter brengt me precies daar waar ik ben. Het laatste blok van mijn IPT opleiding #integralpelvictherapy. Aan de slag met onze valkuilen.

Mijn ego krakt en schudt. Trilt op haar grondvesten omdat er andere delen in mij geboren willen worden. Delen die ontdooid zijn, die piepend en krakend zich ontdoen van ijs. Die opstaan. Die durven. Die gaan. Die zeggen. Kom maar. Neem maar de leiding. Echt.


Jij weet
Jij bent
Jij straalt
Jij doet
Jij handelt
Jij neemt mij mee

Mijn pad
Aan mijn eigen hand
In mijn eigen hand
Soms nog zoekend
Soms nog klein
Soms nog aarzelend

Soms nog met een hart dat voorzichtig om de deur kijkt
En meer een meer, beetje bij beetje neem ik plaats op mijn eigen troon
Dit ben ik
Dit weet ik
Dit kan ik

Zo groots
Dat het alle winden van kleinheid en vergetelheid wegblaast
Als een koude Noordenwind met liefelijke belletjes van liefdesvuur

Die mij laten ontbranden
Op mijn plek
Mijn troon

Groots in eenvoud
Waar ego verkruimelt tot
Appeltaart

En de hofnar
Niet zoveel te doen heeft

You might also like

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *