Tempelvrouw? Wat… Ben ik een tempelvrouw?

Ik kan me levens herinneren in tempels. De witte jurk die rond mijn enkels bewoog. De stof die zachtjes mijn onderarmen streelde. Rituelen. Piramides en andere bouwvormen. Leidend. Lesgevend. Knielend. Omarmend. Rozenolie. Heilige seksualiteit. De verbinding met moeder aarde en het oneindige universum.

In ons, het zit allemaal in ons. In onze cellen.

En meer en meer sta ik op voor deze kennis. Dit weten. Deze wijsheid in ons. De hele wereld die ons doet geloven dat je kennis uit boeken haalt. Uit methodes. Uit stappenplannen. Uit manuals, gebruiksaanwijzingen. Alsof wij als een apparaat aan te sturen zijn met een gebruiksaanwijzing.

En weetje ik ben het gaan geloven.

Ik haalde de kennis van buiten mezelf. En nog steeds heb ik zo de neiging om buiten mezelf te kijken. Het daar te willen halen. Jij, vertel me hoe het moet. Hoe het werkt. Vertel het me. En telkens, telkens wordt ik weer teruggeworpen op mezelf.

Ga naar binnen. Daar zit alles al. Al die levens. Al die ervaringen.

Doorleefd. Doorvoeld. Ik hoef het me alleen maar te herinneren. De sluiers er af te halen. Dan stroomt het uit mijn handen, en ogen. Is er opeens zoiets als lichttaal. Die je kunt bewegen met je handen in de energie.

Lang heb ik het van mezelf weggehouden.

Bang dat ik niet meer terug kon het systeem in. Wat vinden ze daar van heldervoelen, een weten in je buik, woorden die zichtbaar worden, draken, wezens uit andere dimensies en elvenzwaarden?

Een stoelmassage is voor de meeste organisaties al heel esoterisch.

Ik laat het los. Ik heb mijn plek in te nemen. Dus welkom opgestegen meesters, hallo Lord Lanto. Fijn dat je me helpt met schrijven. Dag lieve godin onder mijn huis.

Alle delen van mij mogen thuiskomen.

Hier in mijn lichaam. Thuis, in mij. In mijn huis, mijn tempel. Daarom sluit ik me aan bij tempelvrouwen. Omdat ik geloof in de wijsheid die in ons zit. En die wakker wordt als we er stil bij staan, voelen, bewustzijn op ontwikkelen.

Ik geloof dat deze wereld toe is aan andere wijsheid.

De wijsheid die in ons zit. In onze cellen. In onze lichamen. In onze ogen. In onze aanraking. En in stilte. In werkelijk contact kun je het voelen. Voelen wij elkaar. Zien we elkaar. En worden onze huizen tempels. Een netwerk van huizen over heel Nederland Waar je net als naar een huisarts nu naar een tempel gaat. Waar een vrouw zit, net als jij. Die even met je meeloopt, -voelt, er is.

Waar je jezelf mag zijn. Waar je mag zakken. Je verhaal kunt delen. Geen maskers hoog hoeft te houden. Dus welkom in mijn huis, mijn tempel in Vleuten. Waar ik Nicolette ben. Een vrouw, een moeder, een geliefde, een vriendin en vooral een mens.