Samen en ook op eigen benen

Ik was zo getriggerd in een samenwerking, dat mijn eerste gedachte was. Laat maar, ik stop ermee. Even wandelen helpt altijd. Kijken hoe in de natuur dingen oplossen en opgelost worden. Ik stond even stil bij een weiland met schapen. Eigenlijk was het nog idyllischer. Geen weiland, maar een oude appel- en perenboomgaard.

Twee schapen bewogen

De een rende de ander achterna en joeg de ander op. Op een gegeven moment zette de gejaagde zelfs een huppelende renpas in. Ik hing op het hek en keek geinteresseerd toe. Mijn gedachte was, waarom maakt dat opgejaagde schaap niet even pas op de plaats? Zodat ie zich om kan draaien en keihard: ‘beh’ kan zeggen. En de ander stopt met het geduw.

Ik dacht na over mijn eigen gedrag

Laat ik me ook niet regelmatig opjagen? Als mijn grenzen worden overschreden, dan heb ik de neiging om te vertrekken. Te gaan lopen en de stekker eruit te trekken. Ik wil niet tegen een berg op werken. Dat is vermoeiend. Ik hoef echter ook niet weg te lopen of mijn kop in het zand te steken. Ik kan ook de grens aangeven. Tot hier en niet verder. Een stap naar voren doen en zeggen: Nee. Geen zin in.

Zo vaak ben ik vertrokken

Mijn eerste neiging om te vertrekken is naar boven. Vanuit onveiligheid heb ik een flinke verbinding opgebouwd met de ongeziene wereld. Dan verdwijn ik uit mijn lichaam en ga in verbinding met daar waar ik vandaan kom, van de sterren. Het oneindige universum. Mijn fantasie en innerlijke wereld zijn groot en een onwaarschijnlijke bron.

Kleine confrontaties ontlopen

Mijn andere neiging is om confrontaties te ontlopen en het te laten lopen. En dan vooral kleine dingen. Die een groot gevolg hebben. Want alles wat ik laat, stapelt zich uiteindelijk in mijn gezicht op tot een berg afwas die toch gedaan moet worden. Ook kleine dingen die over mijn grens gaan zijn relevant. Want vaak zijn ze bij de ander een uitingsvorm van iets wat er in grotere mate aanwezig is.

Van mijn plek af gaan

Nog een neiging om te vertrekken is om van mijn plek af te gaan. En een ander die plek te geven. Als jullie mij niet zien dan ga ik, dan doe ik wel wat anders. Als ik niet belangrijk ben of als ik niet mee mag doen dan verlaat ik het veld. En ik voel ook hoe gevoelig ik daarin ben. Te gevoelig. Een ander is ook bezig met zijn of haar eigen proces en niet constant bezig af te stemmen op mij.

Mezelf kleiner maken

Wat er gebeurt is dat ik mezelf kleiner maak, terwijl juist wordt gevraagd om mezelf groter te maken. Om aanwezig te zijn. Soms met de vuist op tafel, soms door een simpele vraag. Mezelf kleiner maken is voor mij ook een mechanisme om te vertrekken. Denken dat de ander het wel weet. Dat de ander de wijsheid en ervaring in huis heeft om iets te doen of aan te pakken. De ander groter maken en daarmee zeggenschap geven.

Alles op tafel

In een gesprek leg ik alles op tafel. Mijn neiging om te vertrekken. Waar het vandaan komt. En de ander legde het ook tafel. Om juist als ik vertrek, de neiging te voelen om in die ruimte te gaan bewegen en me te komen halen. Of iets te komen halen. De grens werd duidelijk. En op en in die grens vroegen we ons af. Als deze wisselwerking er dan is. Ik vertrek en jij haalt. Of andersom. In deze dynamiek is het dan handig om samen te werken?

Het eerste gevoel was nee

En in dit proces kwam het inzicht binnen om te blijven. Om op eigen benen te staan en ook samen te werken. De grens aangeven en helemaal mijn eigen plek in te nemen. In de samenwerking te leren hoe dat te doen. En dat het ook mag schuren. Alleen door samen te werken kunnen we impact maken. En die boodschap hoor ik al langer.

Je eigenheid bewaren, behouden en bejubelen en bijschaven in een samenwerking. Die dan bubbelt van diversiteit en dat juist daardoor alles klopt en in elkaar klikt. Jij bent jij. Ik ben ik. We zijn anders. En juist in die diversiteit ontstaat alles.

Ik blijf

In mijn lichaam. Op mijn plek. Zo groot en zo klein als ik ben. Hier is het te doen. En geef ik er handen en voeten aan. Ik neem mijn ruimte in. Ik voel mezelf, de ander, en de grens. Ik relateer met dat wat er om mee heen is. Blijf je ook? En heb je de neiging om te vertrekken? Welkom om uit te zoeken wat jouw vertrekscenario’s zijn en nieuwe scenario’s te schrijven. Tijd voor een nieuw routekaartje.